Her zaman bu kadar aptalmıydın acaba? Sana her yakın davranana Seni Seviyorum demek hep bu kadar kolaymıydı senin için? Etrağfında ki herkesin sana senin zeki olduğunu söylerken içten içe gelmiş geçmiş en büyük aptal olduğunu bilmek koymaz mı insana...
Bana söylediğinde inanmamıştım, hayır sen kendinin aptal olduğunu bilecek kadar akıllıydın benim için, başkalarına muhtaçlığının sevgiye açlığının fakındalığında olandın bende.
Sana hiç inanmamıştım bana "Seni seviyorum" derken, hiç güvenmemiştim sadece oyunu işine geldiği gibi oynayan, mızıyan, güzel yalanlar söyleyen çocuğumdun çünkü... Oysa ben senin intikamındım, ondan aldığın...
Merak ediyorum onlarca yazının arasında bana dair tek kelime varmı acaba? Ne yaptın be adam... Tüm bunlar başlamadan önce; sen bana döktüğün gözyaşlarını, içinin ne denli acıdığını anlatırken, nedeni ben olmadığım zamanlarda, belki bunlardı nedeni sana olan güvensizliğimin, belki de sadece korkularımdı... Kendimi sana en hazır hissettiğim anda gitmendi en güçlü ihtimal. Milyon ihtimal vardı aklımda. Peki hangisi en makul gösterirdi gidişinin ardında ki sebebi?
Tekrar söylüyorum Seni Sevmiyorum, aşık falan da değilim ama kabullenemiyorum işte beni mutlu etmene göz yumdum, halbuki bunu isteyen ben bile değilken... Geceleri tek yanımda olan kargoda gelen hediyem, adı hala aynı... Kaçtım, ittim seni, uzaklaştırdım kendimden, çünkü dedim ya ben...
Off ne bileyim konuşturtma beni...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder